با تشكر از نظر جناب‌عالي من نمي‌توانم با مبناي تحليل شما مخالف باشم ولي دو تبصره دارم: اول مسأله‌ي روند است، يعني شيب افكار عمومي جهان اسلام كه مهم‌تر از مقدار مطلق آن است. بزرگ‌ترين قدرت انقلاب ما، جلب قلوب بدنه‌ي مردم و فطرت الهي آن‌ها بود، هم درون ايران و هم در ساير كشورها و به نظر من، امام نيز پس از لطف خدا روي همين قدرت نرم حساب كرده بود كه مي‌گفت آمريكا هيچ غلط‌يي نمي‌تواند بكند. ما بايد انرژي بيش‌تريي براي اقناع و گفتگوي حقيقي صرف كنيم، چه درون كشورمان و چه با اهالي مطبوعات و رسانه و دانشگاهيان و علماي جهان اسلام؛ و چه بسا براي آن كه كمك كنيم كل جهان اسلام دوباره بر اسراييل تمركز كند انعطاف ما در برخي رفتارهاي شاذ مانند عزاداري‌ها و ... هم لازم باشد.نكته‌ي دوم درباره‌ي مقطع زماني شبيه‌سازي شماست كه بايد مقايسه را از پس از قتل عثمان شروع مي‌كرديد كه البته مي‌پذيرم شايد در اين دوران هم محبوبيت امام در بدنه‌ي ناآگاه جامعه‌ي كم‌سواد آن موقع نزولي بوده است اما سطح سواد و اطلاعات مردم حالا به‌اندازه‌ي كافي بالاتر هست كه اگر حرف حق و رفتار بي‌تناقض ببينند بتوان قانع‌شان كرد.